Op 17 december toog CSV K1 naar Sliedrecht voor de reprise van de kampioenswedstrijd van vorig seizoen, toen in de derde klasse. Die wedstrijd werd opmerkelijk ruim gewonnen; kennelijk had Sliedrecht een collectieve offday. Het kwam voor de Sliedrechtenaren nog goed, want ze mochten als beste nummer 2 alsnog promoveren, en zo troffen wij elkaar opnieuw, nu ik klasse 2C.

Dat “wij” is overigens beperkt van toepassing, want hoewel Sliedrecht met ongeveer hetzelfde team aantrad, deden de borden 1 t/m 4 uit onze opstelling vorige keer niet mee. Kat in het bakkie, zou je wellicht zeggen.

Maar schaken is een raar spelletje. De offday was dit seizoen geheel aan onze kant.
Paul verpestte aan bord 1 zijn 100% score door een overwegende stelling met een gezonde pion meer te verliezen. Jessica miste een keer mat in 2 en nog een keer mat in 3: remise. Ikzelf kwam overwegend uit de opening, liet mijn tegenstander terugkomen, vond toen een aantal zetten achter elkaar de beste voortzetting, maar deed toen een “nog betere” dan ik vooruit had berekend. Helaas had mijn tegenstander daarop een venijnig truukje en verspeelde ook ik een prachtstelling.

In de overige partijen gebeurden helaas geen wonderen. Roel verloor snel. Thomas was taai in een mindere stelling en sleepte er remise uit, Mark zag zijn in de opening geofferde pion niet meer terug, Reinoud won na spannende strijd, en Jeffrey was net een maatje te groot voor zijn tegenstander.

Uitslag 5-3. Het is maar een spelletje, zeggen ze bij Jan-Peter thuis dan. Maar we staan nog maar 1 plek boven de degradatiezone, dus in 2023 moeten we nog vol aan de bak.

Aan het begin van de week bereikten mij als teamleider twee berichten.

De ene was zorgelijk: onze sterspeelster Jessica, de motor achter onze promotie van vorig jaar, was grieperig. Wat zouden wij zonder haar moeten? Gelukkig bleek Jan-Peter bereid om voor de zoveelste keer “in te vallen”.
De andere was bijzonder: voor een keer zouden wij qua speellocatie uitwijken naar wat voor CSV gerust heilige grond genoemd mag worden: De Gaarde, of De Oosterkerk, zoals men de kerk tegenwoordig noemt. Vele teamleden hebben hier in hun jeugd gespeeld, in de tijd waarin CSV opkwam in de vaart der volkeren, en zelfs een jaar… maar laat ik hier niet steeds weer over beginnen.

Waar wij weer de weg omhoog hebben gevonden, troffen we in BSG een opponent met een nog roemruchter verleden, maar het heden leverde vorig jaar een degradatie op en zo troffen wij elkaar naar mijn weten voor het eerst in de tweede klasse KNSB.

Zelf was ik vorig jaar toch minstens een hulpmotor bij de promotie, maar dit jaar is er wat zand in gekomen. Met zwart dacht ik even in de opening wederom gemove-ordered te zijn, maar het viel allemaal erg mee en al snel was de stelling erg vervlakt en kozen mijn naamgenoot en ik ervoor de vrede te tekenen.

Mark had in de opening in zijn bekende stijl zijn tegenstander een stuk aangeboden. Die liet m wijselijk staan en schoof het centrum dicht, waarna een spannende strijd ontstond, aan het eind waarvan een petite combinaison de partij besliste. Op zich is dat best gebruikelijk in Marks partijen, maar dit keer was het zijn tegenstander die met een aardig dame-offer mat afdwong.

Dat was een streep door mijn rekening, want we hadden een resultaat bij Mark nodig om kans te maken in de wedstrijd. Zo vond ik Léon en Jan-Peter beiden minder staan. In beide gevallen was dat een foutief oordeel van mijn kant: Léon stond al met al bevredigend, maar ook niet meer dan dat, met een zettenherhaling als logisch resultaat. Ook Jan-Peter dwong remise af, en wel met een torenoffer. Hij keek er vrij wanhopig bij, waardoor hij mij aan het twijfelen zette of hij het offer wel zag, maar zelf had hij steeds de hoop op meer gehad. Mij leek het een logisch resultaat tegen een tegenstander met exact dezelfde rating.

2.5-1.5 achter en ook over de overige borden was ik weinig optimistisch. Zo stond Jeffrey 2 pionnen achter. Oh, wacht, Jeffrey stond een stuk voor. Dat gaf de burger moed. En dan kreeg Paul, die al de hele partij probeerde te bewijzen dat zijn tegenstander niet genoeg compensatie voor de geofferde pion had, ineens de partij middels een blunder in de schoot geworpen. Voor Paul een bestendiging van zijn 100% score, en ook voor ons een opsteker.

Helaas verloren Roel en Reinoud snel achter elkaar hun partijen. Roel had lang strijd geleverd tegen een op papier sterkere tegenstander, maar maakte toch ergens een defensieve fout. Reinoud was juist in het offensief, maar zijn paard stond op de damevleugel in plaats van op de koningsvleugel en dat gaf de doorslag in zijn nadeel.

Daarmee kreeg onze rentree in Oostgaarde geen gouden rand, al schoof Jeffrey zijn voordeel uiteindelijk vakkundig naar de overwinning. We gaan dit seizoen waarschijnlijk dus niet meedoen om de titel. Nu is het zaak de achtste plaats uit zicht te houden. Als Jessica weer op toeren komt, maak ik me daar vooralsnog geen zorgen over!

In de derde ronde van het seizoen van onze herintrede in de tweede klasse, kon CSV K1 voor het eerst het sterkste team opstellen. Vol goede moed togen we dus naar Rijswijk.

Zelf kreeg ik aan bord 5 een zijvariantje op het bord waar zowel mijn tegenstander als ikzelf redelijk bekend mee waren. Nadat ik een minder nauwkeurige voortzetting koos, vervlakte de stelling snel en kreeg ik remise aangeboden. Ik had een oogje op de nabije borden gehouden, en daar alleen maar gunstige stellingen voor de onzen ontwaard. Zelf had ik nog wel een klein truukje, maar daar zou hij vast niet intrappen, dus ik nam de remise aan. Waarna mijn tegenstander in de analyse a-tempo voor het truukje viel. Nou ja, verder geen vuiltje aan de lucht, zo leek het.

En inderdaad wonnen de gebroeders Trimp beiden vrij snel hun partijen. Roel was in de opening wat verrast en dat kostte hem veel tijd, maar zijn tegenstander ging wat slordig om met zijn kansen en dat gaf Roel de kans met een venijnige aanval de partij te beslissen. Mark had de partij vakkundig naar een heel goed eindspel geloodst, dat hij vlot won.

0,5 – 2,5 dus, en een makkelijke overwinning leek aanstaande. Maar op de borden 1,2 en 8 gingen de zaken inmiddels helemaal niet zoals gewenst. Léon was kansrijk uit de opening gekomen, maar ging daarna wat aarzelend spelen en besloot dat met een blunder, waardoor het dus nog maar 1,5-2,5 stond. Jeffrey kwam een kwaliteit achter en moest een eindspel in. Reinoud had na lang nadenken een mindere voortzetting gekozen en stond ook bedenkelijk.

Jessica had met zwart agressief gespeeld, en stond zo goed als gewonnen, maar haar tegenstander ging vol in schwindelmodus en bracht Jessica toch wat uit haar evenwicht, waarna hij remise door zetherhaling kon afdwingen: 2-3. Zou het toch nog spannend worden? Gelukkig gaf de tegenstander van Reinoud ook zijn voordeel weg, en wel door een volle toren in de aanbieding te doen. Die werd graag aanvaard, en zo kwamen we op 2-4 en hadden we dus nog maar een half puntje nodig.

Dat werden er zelfs nog 2. Dat Paul zijn partij won was geen verrassing, al kon de stelling met ieder dame, paard, twee torens, twee minuten, en een open koning nog wel alle kanten op. Maar Paul ruilde rustig dames, sloeg een pionnetje, haalde de tijdcontrole, en won. Zo was Jeffrey als laatste bezig, en bleek hij zelfs het eindspel nog aardig ingewikkeld gemaakt te hebben. Zo ingewikkeld zelfs, dat zijn c- en f-pion doorbraken en hij het punt alsnog binnensleepte.

Na afloop kreeg Jessica een aantal Rijswijkenaren nog aan het Duckchessen, en liet ze een Capels badeendje als geschenk achter. In het ristorante werd de ruime 2-6 overwinning gevierd met de serveerster die zelf ook een schaakverleden bleek te hebben. Enkele teamleden schijnen haar zelfs haar chess.com handle ontfutseld te hebben, dus wie weet treden we de volgende keer wel met versterking aan!

Op 8 oktober speelde CSV K1 zijn eerste thuiswedstrijd sinds de promotie naar de tweede klasse. Zonder onze nieuwe kopman Jeffrey, maar met Ton Dulk als enige invaller konden we toch tevreden zijn over de opkomst.