Billenknijpen!

Laat ik het zo zeggen…. Ik heb als teamleider het laatste half uur van een wedstrijd wel eens makkelijker rondgelopen in een speelzaal. Maar uiteindelijk ben ik dolblij met de 2 punten die we er uitgesleept hebben. De wedstrijd dan maar?

Na een winterslaap van ruim anderhalf jaar mocht het eerste RSB-team eindelijk weer aantreden. Vergeleken met de vorige campagne zijn er wel enige mutaties in het team te vinden, zo is Jaap Rusch (hoop dat hij de corona tijd goed doorstaan heeft) er niet bij en kon Ton Dulk helaas ook niet meespelen dit jaar. Daar tegenover staat de komst van oud NL-kampioene Jessica Harmsen-Derksen, die plots besefte hoe ze dat vreselijk leuk spelletje toch wel heel erg gemist had en ook Arjan Terlouw en Thomas Herrewijn besloten van team te wisselen zodat die laatstgenoemde nu onze rangen versterkt heeft.

Lees verder

Een teamleider in spagaat: sportief succes of plezier?!

U heeft nog een verslag van me tegoed; sterker nog, eigenlijk heeft u nog twee verslagen van mij tegoed, en dus zit ik nu snotterend en hoestend achter mijn pc, want sinds november 2019 is er weinig zinnigs uit mijn pen gevloeid om eerlijk te zijn. Wat betreft de wedstrijd tegen Dordrecht 3 heb ik nog enigszins een excuus. Waar Mark Vermeer zijn eerste opwachting van dit jaar maakte (aangezien Roel van een welverdiende korte vakantie genoot), en erg soepel en snel zijn tegenstander opzij schoof was ik namelijk dit keer zowaar als laatste nog bezig (een unicum in mijn gehele schaak carrière) en dus had ik erg weinig tijd en focus om ook maar iets van de andere borden te zien. Kortom; 5-3 gewonnen. Lees verder

Friday night’s allright

Nee beste lezer, dit keer geen nostalgische overpeinzingen over een gelukkige jeugd gevuld met schaakherinneringen. Ook geen loftrompet over de geweldige prestatie van het roemruchte eerste team in de RSB. En ook geen trainersjargon als; ach elk team heeft wel eens een slechte dag Alhoewel; aan één gedachte kon ik niet ontsnappen toen we op een ijskoude dinsdagavond met het team een achteraf deur binnenstapten in Nieuwerkerk aan den IJssel.

Lees verder

De kop is eraf! CSV – SOF/DZP 6-2

Het is nu denk ik een jaar of 8 geleden, dat ik samen met Roel het troosteloze achteraf zaaltje van De Wel inliep en we ons allebei rot schrokken omdat het ‘instituut’ wat zo’n belangrijke rol in onze jeugd en leven had gespeeld op sterven na dood was. En plots schoten er allerlei beelden door mijn hoofd van de dingen die oh zo belangrijk voor me waren geweest. Van Wim Kersbergen die me schaken leerde op de Jac P Thijsseschool in de vierde klas, op dat moment het speellokaal van CSV; naar vrijdagavond douchen en  de spaghetti bolognese van mijn moeder eten (jaja 1x douchen per week was toen heel normaal), van de blikjes cola die ik daar dronk, verkocht door de zus van Harold van Dijk (waar ik stiekem een beetje verliefd op was). Van de altijd goedlachse voorzitter Co van Dijk, Paul Ham, Leo de Jager, Leo Vlug, jeugdleider Theo Schlink (waar ik altijd een beetje bang voor was, want die man kon echt schreeuwen). Van de samensmelting met de jeugd van Paradijssel, waardoor plots ook heel veel jongens uit Nieuwerkerk aan den IJssel zoals Leon Koster, Stefan Tabak en Reinoud Segers lid bij ons werden. Och Paradijssel: decor van de JCK’s, ravotten tussen de houten barakken waarna je snel weer achter je bord geroepen werd voor de volgende ronde (Theo kon écht hard schreeuwen), tekenen van een onbezorgde jeugd en voor mij het begin van een levenslange vriendschap met Roel die nog steeds bestaat. En daarna: De Gaarde, de Open Capelse Jeugdkampioenschappen, onze beruchte oudejaarsfeestjes, de jeugd die Nederlands Kampioen werd, het eerste team dat zich door de KNSB knokte en uiteindelijk als Ortec een jaar aan de Hoofdklasse mocht ruiken. Dat alles schoot die avond door mijn hoofd. Lees verder

Kampioenen!!!

Toch gerechtigheid…..

De oplettende speler zal het allicht niet ontgaan zijn dat, na de toch wel erg belangrijke overwinning van het tweede team in de vorige ronde op onze tegenstanders uit Maassluis, er geen stukje op de website van deze vereniging verschenen is. Oh natuurlijk heb ik er wel over zitten denken, om mijn venijnige pen te dopen in het bloed van de geslachtofferde tegenstander en luid victorie te schreeuwen. Maar een aantal dingen verhinderden dat. Lees verder

Over een krappe overwinning..

‘Hoe dundoordebroek een nieuwe dimensie kreeg’

Maandagavond 10 december 2018

Het is kwart over elf als toeschouwers zich verzamelen rond het laatste bord van de wedstrijd Erasmus 4 tegen CSV 2. De stand is op dat moment 3-4 in ons voordeel, dus een halfje is voldoende. Het bord is nummer 2 waar Ton Dulk toch bereid is gevonden om te spelen tegen zijn tweede club, na een hele late afzegging en enige paniek bij ondergetekende teamleider. Roel heeft ondertussen de lokale stapel Story’s nog enig nut gegeven door deze als onderzetter te gebruiken voor het notatieformulier zodat hij de zetten kan noteren. De tijdnoodfase is aangebroken….

Lees verder

CSV R2 dendert door!

Nee, dit keer geen verhaal over dappere geuzen die voor de poorten van de hel de overwinning weg snaaiden. Eigenlijk verliep de wedstrijd deze keer redelijk soepel. Ik heb nog even getwijfeld aan een beeldspraak met gladiatoren aangezien het duimpje van Hans U. tot tweemaal toe door zijn tegenstander angstig werd aangezien voor een ware Caligula, die elk moment het vonnis kon vellen. Maar ook dat heb ik maar aan me voorbij laten gaan. Was het dan een saaie avond? Nee in het geheel niet! Maar de overwinning is op geen enkel moment echt in gevaar gekomen, ondanks een zieke Rudsel die er vooraf weinig vertrouwen in had dat hij van veel waarde voor het team kon zijn.

Vooraf was het team vaak gewaarschuwd voor het feit dat Barendrecht/IJsselmonde 2 dan wel 0 punten had, maar zeker niet onderschat mocht worden gezien een aantal sterke spelers en wat pech in hun vorige wedstrijden. Op deze vrijdag moesten ze echter gebruik maken van twee invallers wat hun slagkracht bepaald niet ten goede kwam. Laten we zo rond 22.10 beginnen met ons verslag. Niet dat er daarvoor niets gebeurd was, maar rond die tijd was ik de eerste die zijn tegenstander op de knieën had gekregen, waardoor ik al mijn aandacht kon verleggen naar het observeren van de borden van mijn medespelers.

Lees verder