(verslag van Jessica Derksen)

Een bijzondere wedstrijd, want lange tijd was het niet zeker of er gespeeld zou worden. Er was immers een persconferentie aangekondigd de avond voor de wedstrijd en het beloofde pittig te worden. En inderdaad werden er wederom stevige Coronamaatregelen afgekondigd ingaande één dag na de wedstrijd.

De wedstrijd mocht dus doorgaan, maar de Schaakbond beloofde clubs die niet wilde spelen geen strafpunten of boete te geven, want veel schakers hadden ondertussen de kriebels gekregen. Dat werd spannend. Zouden de tegenstanders komen?

Borden arriveerden in de speelzaal… klokken arriveerden en werden ingesteld… en ja hoor, de tegenstanders arriveerden. Helaas waren we daarmee nog niet compleet, want de schaakstukken zelf bleven weg. Waarom? Maakte de oude koning zich zorgen om zijn eigen gezondheid? Zijn jonge en vitale koningin wilde vast wel spelen en die speelse pionnen… ach, die worden nauwelijks ziek en moet je vooral samen laten ravotten. Dat hebben ze nodig. Maar hadden ze tijdens de persconferentie niet aangeraden om de kleintjes bij de opa’s en oma’s uit de buurt te houden? En met lopers weet je het nooit. Sommigen vertrouwen op hun ijzersterke conditie, maar anderen zijn misschien juist weer super angstig en voorzichtig. Hoe dan ook, na een half uurtje zweten arriveerden dan toch ook de stukken en konden de partijen beginnen.

Capelle – Krimpen Het is een stormachtige zaterdag, maar voor het eerst sinds lang ook weer een met een beetje zon en een blauwe lucht. Een perfecte dag dus voor de lang verwachte streekderby tussen Capelle en Krimpen. Jaren zaten we in verschillende poules, maar nu treffen we elkaar dan toch eindelijk. Alleen, waar we eerdere jaren een spannende strijd zouden verwachten, lijkt de beginsituatie nu wel heel ongelijk: het sterke team van Krimpen staat bovenaan in de 2e klasse D en gaat voor promotie, het verzwakte CSV staat op de laatste plaats en knokt voor zijn laatste kans op handhaving. En vandaag spelen we ook met twee invallers. Walter staat ons vandaag bij, en Thomas die vorige keer een mooi resultaat haalde. Jan-Peter doet wat hij altijd doet: slecht uit de opening komen, deze keer met wit. Zijn tegenstander speelt het echter niet ambitieus, Jp komt iets beter te staan, maar het is minimaal en hij neemt de aangeboden remise dan ook aan: 0,5-0,5 binnen een uurtje. Daarmee is hij meteen (weer!) teamcaptain, dus tijd voor een rondje langs de borden (en het schrijven van dit verslag). We kunnen er van alles over zeggen, maar vooral dat er niets van valt te zeggen. Richard (z1) heeft een dynamische stelling, maar wel al grote tijd achterstand. Mark (w2) heeft voordeel op de dame vleugel, maar er kan nog van alles gebeuren. Bij Hans (z3) en Reinoud (w4) moet de partij eigenlijk nog beginnen. Al hebben Reinoud en zijn tegenstander na 9 zetten allebei nog maar drie kwartier op de klok. Ton (z5) speelt tegen Harold die een aanvallende behandeling van de opening kiest. Gevaarlijk. Ook bij Thomas (z7) en Walter (w8) zijn de schermutselingen in de opening nog niet afgelopen. Dat tijd relatief is blijkt bij mijn volgende rondje langs de borden, ruim een half uur later. Waar er bij Reinoud nog maar 2 zetten zijn toegevoegd (wordt dus tijdnood straks) is er bij Richard afgewikkeld naar een dubbel toreneindspel. Hij zal met een pion minder moeten keepen. Walter heeft een meerderheid op de damevleugel, maar die lijkt eerder kwetsbaar dan sterk. Ton heeft nog steeds niet gerocheerd en gevaar dreigt aan alle kanten. Om 15:30 komt de 2e remise op het bord. Mark staat duidelijk beter, maar na een afwikkeling waarna torens en ongelijke lopers overblijven valt er niets meer te halen: 1-1. Om 16:00 komt Harold van alle kanten de stelling van Ton binnen en wordt het 1-2. De rest van de partijen is billenknijpen, spannend op veel borden en overal tijdsdruk. Thomas heeft de dreigingen van zijn tegenstander goed gepareerd, staat een pion voor maar heeft bijna geen tijd meer en biedt remise aan. Dat wordt dankbaar aanvaard en zo komt Thomas op 2 remises in 2 invalbeurten en een TPR van 2097! Van de partij van Hans heb ik niets begrepen en ik weet dan ook niet of zijn tegenstander goed heeft gespeeld of slim en handig heeft aangerommeld. Helaas stort Hans’ stelling in elkaar en we komen op 1,5-3,5. achterstand. Waar het bij Walter op de dame vleugel leek te gebeuren, creëert hij opeens een sterke aanval op de koningsvleugel. Het ziet er kansrijk uit en voor we de engines hebben opgestart denken we dat hij ergens gewonnen moet hebben gestaan. Hij heeft echter tijdnood en zijn tegenstander verdedigt taai, houdt de boel bij elkaar en staat als de rook is opgetrokken gewonnen: 1,5-4,5. Reinoud doet wat hij altijd doet: veel te veel tijd gebruiken, maar ondertussen zijn tegenstander steeds meer onder druk zetten. Een doorbraak met d5 betekent het begin van het einde. Een mooie consistente partij van Reinoud brengt de stand op 2,5-4,5. Dan is Richard nog bezig. Hij heeft het toreneindspel actief verdedigd en lijkt de remise makkelijk binnen te halen. Zijn tegenstander blijft het uiteraard proberen. Plots wikkelt Richard naar een pionneneindspel af, iedereen schrikt zich rot, maar hij heeft het goed gezien. Remise en 3-5. Dat lijkt een goede prestatie van de hekkensluiter tegen de koploper. En toch voelt het onbevredigend. Dat blijkt terecht, want de engine geeft achteraf aan dat Walter +4.0 heeft gestaan. En Thomas had ook echt nog wel kansen. Dus het had zomaar… anyway… Krimpen stoomt door en wij blijven onderaan bungelen. Het wordt tijd voor een wondertje in de laatste ronden…

In de 5e ronde van de KNSB-competitie moest CSV 1 in een uitwedstrijd aantreden tegen Zuid-Limburg 2. Een combinatie van twee Limburgse schaakclubs die op KNSB-niveau hun krachten bundelen en dus een zeer sterk team hebben. We waren zoals altijd weer ruim de underdog. Zo lang als de heenreis was (behalve voor Hans die nog even snel onder de douche sprong toen wij al anderhalf uur met de auto’s onderweg waren), zo kort kunnen we over de wedstrijd zijn.

Roel (wit aan 5) kreeg een klein voordeeltje op de koningsvleugel, maar onvoldoende om op winst te spelen. Remise dus. Jan-Peter (zwart aan 6) miste een tussenzetje van zijn tegenstander op zet 19 en stond meteen verloren. Elnathan (wit aan 7) walste in het centrum over zijn tegenstander heen, maar die creëerde tegenkansen op de damevleugel. Elnathan dacht te lang na, maakte een fout in goede stelling en zo stond het dus als snel 2,5-0,5 voor de thuisploeg. Ka Chun (wit aan 3) had steeds het betere van het spel, maar kwam er niet door. Reinoud (zwart aan 4) moest juist wat zwakke plekken in zijn stelling verdedigen, maar deed dat prima. Twee remises dus en 3,5-1,5,

Overigens tekende de nederlaag zich al vrij snel af in deze wedstrijd. Want ondertussen hadden zowel Hans aan 1 als Mark aan 2 vanuit de opening een pionnetje ingeleverd. Typische gevalletjes keepen dus, voor zeer lange tijd. Invaller Thomas stond heel passief, maar had wel twee sterke verdedigende paarden. Hij hield moedig stand, zijn tegenstander wikkelde af, Thomas verdedigde het toreneindspel actief en zijn tegenstander bood remise aan: 4-2. Mark gebruikte een slimme tactiek om de toren van zijn tegenstander passief te houden en de koning af te houden. Zijn remiseaanbod werd geweigerd. Zijn tegenstander dacht lang na over een winstplan…

Bij Hans ging het steeds verder bergafwaarts. Op het eind bouwde hij een patvalletje in, maar al moest zijn tegenstander nog wel even puzzelen, het was uiteindelijk onhoudbaar. Marks slimme zetten werden net zo slim door zijn tegenstander beantwoord en hoewel er zeer remise-achtige momenten in zaten, dolf Mark toch het onderspit: 6-2 en hoewel niet fijn, erg veel valt er niet op af te dingen. We blijven consistent in onze rol als degradatiekandidaat. In de volgende ronden tegen Krimpen moet het echt gaan gebeuren. Gelukkig is dat slechts de koploper.

Het hoogtepunt van de dag was natuurlijk het gezamenlijke teametentje. Deze keer was dat in een Limburgs dorpje afgehaalde Chinese maaltijd, genuttigd in Huize Hoornstra. Het was voor 7 van de 8 spelers een lange thuisreis…

Het was alweer tweeëneenhalf jaar geleden dat we tegen onze sportieve vrienden van Rokado speelden. Toen ging het in de laatste ronde om promotie uit de 3e klasse. Het was destijds een spannend maar dramatisch duel. Wij moesten winnen, kwamen 4-1 voor en de overige drie borden stonden gelijk. We verloren met 4-4 en Rokado promoveerde. Eindelijk treffen we elkaar dit jaar weer. In Capelle dit keer. CSV 2 speelt ook, tegen een jeugdteam van Leiderdorp (met een voor ons bekende familie…) dus het is een gezellige boel.

Al na vijf kwartier komen we op 1-0. Jan-Peter komt aan bord 5 met zwart gedrongen uit de opening, maar net als hij zich aan het bevrijden is, verslikt zijn tegenstander zich en geeft pardoes een stuk weg. Goed nieuws voor JP behalve dan dat hij meteen teamleider wordt en dat blijkt in deze wedstrijd nogal een stressvolle job… Tevens heeft hij, dus heb ik, de eer dit verslag te mogen schrijven.
Lees verder →