Na een hoopvol gelijkspel tegen WSV, onze eerste wedstrijd, begon ik al omhoog te kijken. Dat doe ik even niet meer na de 2-6 nederlaag tegen Barendrecht IJsselmonde 2. Deze wedstrijd werd gespeeld op vrijdag 18 oktober 2019.

Hieronder geef ik een impressie van onze nederlaag met de beschrijving van 6 partijen. Petra en Marco waren niet in de gelegenheid een verslag te produceren.

Een goed begin….
De verwachtingen vooraf waren, m.b.t. de kansen van CSV 3, bij mij niet torenhoog, maar ik zag ons wel als outsider voor een mogelijke promotie. De mix tussen ‘routine’ (Bas, Jan, Cees) en ‘rijpere jeugd’ (Pepijn, Richard, André, Arjan en Petra) leek mij ideaal. Nu de RSB competitie van poule 3B er op zit voor dit seizoen, blijkt dat wisselvalligheid ons parten heeft gespeeld.
Eigenlijk iets wat je bij een team bestaande uit jeugd zou verwachten en niet met mensen met zoveel ervaring en kwaliteit. Om maar gelijk het pijnlijkste als eerste te vermelden: de laatste ronde hebben we op beschamende wijze met 1-7 (!) verloren van Shah Mata 3. Dat is wel een flinke smet op een verder niet onaardig seizoen. We begonnen flitsend met een mooie 6-2 overwinning op Barendrecht/IJsselmonde en ook de 2 e ronde viel met een 5-3 tegen Krimpen (met twee vooruitgespeelde winstpunten van Arjan en Richard) in de categorie “een goed begin…”.

Kampioenschap in zicht?
Er was na 2 rondes al een tweedeling zichtbaar waarbij wij samen met Spijkenisse, de Pionier en Shah Mata de maximale score hadden behaald. Al deze ploegen zouden we pas in de tweede helft van het speelschema treffen, dus spanning was gegarandeerd. Maar al in de 3e ronde verslikten wij ons in Sliedrecht, nota bene de 1-na-laatste in de eindrangschikking. De eerste drie borden deden het prima, maar onderin slechts een halfje van Arjan, die overigens een prima competitie heeft gespeeld. Hij staat samen met André in de top 10 individueel! Die twee staken er met kop en schouders bovenuit qua resultaat, de volgende op de individuele lijst (Richard) haalde 3 uit 6, terwijl André 4,5 uit 6 en Arjan 4,5 uit 7 haalde. De rest heeft niet meer dan 2 punten behaald. Vermeldenswaardig is nog wel dat Petra, die vooraf erg twijfelde of ze dit niveau zou aankunnen, netjes twee remise heeft behaald en op alle avonden keurig weerstand bood. Kortom die stond haar mannetje als enige vrouw in ons team! De invallers deden het opmerkelijk goed, Marco, Sina, Derk en Björn haalden 100 procent scores, Robbert 50 procent en alleen Eduard deelde in de malaise van de basisspelers. Misschien komt dat omdat hij aanvankelijk als basisspeler was opgesteld in het 3e?

Piekmoment tegen de latere kampioen
Was het dan allemaal kommer en kwel? Nee hoor, in de 5e ronde hadden we ons piekmoment en wisten we thuis met onze basis 8 een 4-4 op het scorebord te krijgen tegen de latere kampioen de Pionier. Hun enige puntverlies gedurende de hele competitie! Daarna gloorde zowaar de 2e plaats en dus promotie, doordat onze concurrenten Spijkenisse en Shah Mata ook steken lieten vallen. Vol goede moed, maar zonder mij als teamleider, gingen we in de 6e ronde naar Spijkenisse en daar werden we hard met de neus op de feiten gedrukt: 5,5-2,5 voor Spijkenisse. Maar toen de kruiddampen waren opgetrokken bleek dat we nog steeds de promotie in eigen hand hadden. Bij een 8-0 overwinning tegen Shah Mata zou promotie zeker zijn, bij elke andere uitslag in ons voordeel zou het resultaat van Spijkenisse doorslaggevend zijn. We stonden maar een half bordpunt voor. Achteraf bleek dat Spijkenisse op 4-4 was blijven steken en dus was een overwinning met minimaal verschil voldoende geweest. Helaas was de fut er bij ons volledig uit en verloren we kansloos met 1-7 van Shah Mata, die er ook nog eens als spreekwoordelijke derde met het bot er vandoor gingen. Zij spelen volgend seizoen dus een klasse hoger. Met 7 uit 7 zijn we uiteindelijk als 4e geëindigd en mogen wij opnieuw in de 3e klasse gaan strijden.

Dank aan alle invallers, basisspelers, wedstrijdleiders en chauffeurs, tot ziens in het volgende seizoen?!

Teamleider Richard van de Velde

Op vrijdag 15 februari speelde CSV 3 thuis tegen de gedoodverfde kampioen van zijn poule, De Pionier 2 en dat werd een mooie avond voor ons team dat qua rating toch 101 punten minder sterk is dan laatstgenoemd team.

Een aantal spelers had een buitengewoon goede avond, bij een aantal anderen liepen de partijen minder voorspoedig, maar de eindstand was er één die er mag zijn: met 4-4 behaalde ons team eigenlijk een morele overwinning, en da’s ook wel eens leuk.

Van andermans partijen heb ik akelig weinig gezien, zodat het verslag hier over ieders verrichtingen wel erg beperkt blijft.
Op bord 8 speelde onze Petra tegen Leo Stelloo die zijn partij tegen Petra begon met de opmerking dat ‘vrouwelijk schoon hem niet onberoerd liet’. Een wat dwaze en weinig vrouwvriendelijke openingszin, die hij naarmate de partij vorderde verder zou gaan bezuren: als een Lorelei die ook nog eens heel behoorlijk kan schaken, liet Petra hem na een taaie strijd op de klippen van remise lopen en dat deed een ieder van ons team deugd.

Aan bord 7 speelde Bas tegen Bonne Faber, een akelig lastige tegenstander met een rating die ruim 200 punten boven die van Bas ligt. Van Bas begreep ik dat zijn partij tegen de inmiddels topscoorder in onze poule lange tijd goed tot zeer goed verliep totdat Bas zich iets te gretig in een vergiftigde pion verslikte, wat hij met dameverlies moest bekopen.
Pepijn aan bord 1 en Cees Groenendijk waren aan bord 2 wat minder fortuinlijk: zij wisten hun partijen niet te winnen. Jan van Dijk daarentegen die het devies ‘hoe ouder hoe beter’ de laatste maanden volledig waar maakt, speelde schoorvoetend remise tegen Peter Derrez, die wel een KNSB- rating heeft van 135 punten meer dan Jan. Toch zinde de uitkomst Jan niet, die duidelijk op winst belust was geweest en lang hoopte dat af te kunnen dwingen.

Aan bord 3 mocht André het opnemen tegen Landman en aan de reacties rond hun bord horende, ging het om een klinkende en mooie overwinning van André, die inmiddels wel op de zesde plaats staat in het lijstje van top-10 spelers uit onze poule.
Richard mocht het aan bord 5 opnemen tegen Jan van Baardwijk en wist met de hem kenmerkende combinatie van een aantal tempozetten en een geveinsde nonchalance t.a.v. een aantal van zijn eigen pionnen, laatstgenoemde dusdanig in de verdediging te drukken, dat hij het pleit in zijn voordeel kon beslechten.
Zelf kwamen mijn tegenstander Martijn van Dam en ik nogal muurvast te staan na te behoedzaam spel van mijn kant. Martijn was de eerste die de zaak probeerde open te breken op diens linkervleugel, maar deed dit ook weer dusdanig voorzichtig dat zijn aanvankelijke offensief in een debacle eindigde: nadat hij zijn dame onnodig had geruild, kon ik zijn stelling openbreken, alwaar binnen een paar zetten 4 van zijn 5 pionnen door mij konden worden verzwolgen. Nadat Martijn nog 2 torens en een pion op het bord had staan, tegen 4 pionnen en twee torens aan mijn kant en zijn kookwekker zei dat er nog 4.39 minuut te gaan was, besloot hij op te geven. Iets dat ik met vreugde begroette.

Hiermee kwam het eindresultaat op 4-4 en dat is tegen een ploeg die qua resultaat inmiddels met kop en schouders boven de rest uitsteekt, ronduit bevredigend.

door: Arjan Doorgeest