Toch gerechtigheid…..
De oplettende speler zal het allicht niet ontgaan zijn dat, na de toch wel erg belangrijke overwinning van het tweede team in de vorige ronde op onze tegenstanders uit Maassluis, er geen stukje op de website van deze vereniging verschenen is. Oh natuurlijk heb ik er wel over zitten denken, om mijn venijnige pen te dopen in het bloed van de geslachtofferde tegenstander en luid victorie te schreeuwen. Maar een aantal dingen verhinderden dat.
Als eerste, de in mijn ogen nog steeds onterechte beslissing van de wedstrijdleider RSB heeft me aardig geblokkeerd in mijn dichterlijke vrijheid. Nee ik ben niet van plan hier een potje te gaan huilebalken over het ons aangedane onrecht. Formeel heeft hij namelijk volledig gelijk, wij zijn niet bijster slim geweest door na te laten Ton Dulk op te geven als vaste speler van het team na de plotse afwezigheid van Rick, ook al was hij daar wel van op de hoogte gesteld. Maar als de als ‘leuk’ bedoelde stukjes op onze website plots als argument tegen je worden gebruikt, ook al werden de genoemde feiten onjuist geïnterpreteerd, dan ontgaat de zin in het schrijven vrij snel. Ook bleef ik denken aan Tons eigen argument; we zijn allemaal liefhebbers die het spelletje leuk vinden waarom wordt er dan zo gehamerd op regels zijn regels terwijl dit overduidelijk niet tot de gewenste sportiviteit leidt? En toen er ook nog eens situaties werden beschreven, die ook niet in de regels staan maar die blijkbaar wel geaccepteerd zouden worden en al eerder voorgekomen waren, verloor ik helemaal de lust en ontstond er een ware writers block.
Het tweede argument is wat makkelijker uit te leggen. Die block van mij uitte zich namelijk niet alleen achter het toetsenbord. Ook achter het schaakbord had ik last van een ongelooflijke winterdip. Het eerste slachtoffer hiervan was Hans Uittenbogaard die vol optimisme mij vroeg om mee te spelen in de dramatische wedstrijd tegen De Raadsheer. Sorry Hans, maar mijn gebruikelijke niveau heb ik die wedstrijd geen seconde gehaald.
En ook in de al eerdergenoemde wedstrijd van het tweede tegen Maassluis was die block nog aardig aanwezig. Ik ben zelden zo belabberd uit de opening gekomen en stond de hele partij onder zware druk. Kent u dat gevoel? Je kijkt naar het brandhout van je eigen stelling met tranen in je ogen de gaten en ongedekte velden overziend. Wanhopig proberend je stelling te redden, maar elke keer alleen maar fantastische zetten voor je tegenstander ziend. Ik had het ongelooflijke geluk dat hij telkens een andere zet deed dan ik zelf gedaan had, en mijn spel steeds beter en beter werd. Tot ik uiteindelijk toch nog won! Kortom het tweede argument is puur zelfbehoud! Toch kort iets over deze wedstrijd.
Het was namelijk ook de wedstrijd waarbij ik dankbaar gebruik maakte van het aanbod van zowel Ka Chun Lui en Jan Peter Bogers om als invallers mee te spelen. Waarin Roel een werkelijk fantastische aanvalspartij speelde en won. Jan Peter op bord 3 eindelijk weer eens de zin van het schaakspel onderging en het prachtig afmaakte (hij heeft daar zelf een fantastisch stukje over geschreven, hopelijk mag ik u dat nog eens als leesvoer presenteren). Op bord 2 Ka Chun uiterst professioneel remise aanbood, om in ieder geval de overwinning veilig te stellen (waarbij zich tevens even lichte paniek meester van mij maakte; Roel stond namelijk wel goed maar ergens bereikte mij de stoorzender dat hij het aan het verpesten was en aangezien zijn gezicht niet bepaald van blijdschap straalde was ik even bang dat hij juist verloren had toen Ka Chun remise aanbood). Op bord 4 Rudsel als eerste dit seizoen zijn tegenstander van de 100% score afhield. Ik dus op bord 5 tegen een invaller speelde, die een groot liefhebber van ons lokale bier bleek te zijn, en die gelukkig won. Op bord 6 Willem Klein tevergeefs tegen zijn seizoensdip vocht, en op bord 7 en 8 Hans Blokland en Harry Stroosma hun overwinningen pakten die al het hele seizoen heel belangrijk zijn geweest. Het was dus wel degelijk een heel belangrijke wedstrijd aangezien die ons met nog twee ronden te gaan een uiterst goede kans bood op promotie en het zo verlangde kampioenschap.
En toen werd het maandag 4 maart
Het toeval wilde dat in deze eennalaatste ronde onze twee directe concurrenten Maassluis en De Pionier tegen elkaar moesten spelen. Onze overwinning op Maassluis kon engszins geflatteerd genoemd worden, en dus hadden de meesten van ons goede hoop dat Maassluis in staat was om een puntje van De Pionier af te snoepen. Groot was mijn verrassing toen ik op dinsdagochtend wakker werd en een juichmail van Ton onder ogen kreeg waarin stond dat Maassluis zelfs gewonnen had! Toen ik in de loop van de dag verder las staarde ik helemaal vol ongeloof naar het scherm. De Pionier was met een tactische opstelling achter de borden verschenen, en deze mislukte compleet. Bord 1 en 2 werden opgeofferd en hun 21 en 2200 kanonnen waren op 3 en 4 geposteerd, wat echter bepaald geen succes was aangezien ze maar een halfje bij elkaar sprokkelden. Op de laatste 4 borden scoorde Maassluis maar één punt, echter dat was voldoende voor een 4½ – 3½ overwinning. Zodoende ontstond de volgende situatie; een ronde voor het einde van de competitie stonden we nog steeds één punt voor, met de wedstrijd van vrijdag nog voor de boeg. Bij winst zouden we een voorsprong van 3 punten krijgen, en niet meer in te halen zijn door de concurrentie. Kortom, het kampioenschap lag binnen handbereik. De wedstrijd dan…
Aangezien we nog steeds een speler misten vond ik dit keer gelukkig oud/nieuw lid Derk Brus bereid om in te vallen. Derk was vorig jaar een vast lid van het team, maar besloot aan het begin van het seizoen zijn schaakambities even terzijde te schuiven. Het begon in december echter alweer te kriebelen bij Derk, en in januari werd hij weer lid! Voor de overige borden kon ik een beroep doen op de vertrouwde gezichten van het tweede team. Tegenstander was dit keer De Willige Dame, waarbij wij uiteraard hoopten dat ze ook zeer willig zouden zijn ons kampioensfeest niet te verstoren. De Willige Dame 2 was vorig jaar verzocht om alsnog in de tweede klasse plaats te nemen, om een leeggevallen plek op te vullen. Dit hebben ze ook welwillend gedaan, maar ik moet eerlijk zeggen dat het lot hen niet bepaald gunstig gezind was. In mijn ogen is klasse 2A namelijk duidelijk de sterkste van de 3, en echt een maatje te groot voor dit dappere team (als je tegenstanders gemiddeld ongeveer 200 ELO-punten meer hebben dan is dat niet prettig spelen meestal).
Op bord 1 begon een behoorlijk vermoeide Roel aan zijn partij tegen de op papier sterkste speler van onze tegenstander. Dat bleek ook wel, want heel erg makkelijk liep zijn partij dit keer niet. Lange tijd bleef de stelling in evenwicht tot het late middenspel toe, daarin blunderde zijn tegenstander echter een toren weg en was het punt voor Roel een feit. IJverig als Roel is de laatste tijd, heeft hij zijn partij uiteraard alweer geanalyseerd en van de nodige voetnoten en varianten voorzien opgestuurd. Ik zal dit bewaren voor een schaaktechnisch stukje wat later geplaatst zal worden, hopelijk tezamen met de partij van Jan Peter en ook ik zal proberen mijn schaaktechnische kwaliteiten te etaleren met een diepgaande analyse (*kuch). Ik had mezelf op bord 2 geposteerd dit keer, als teamleider moet je immers het goede voorbeeld geven, en ik had het gevoel dat mijn schaakdip bijna ten einde was. Dat bleek ook wel in de partij. Ondanks mijn streven om geen Trompkowski meer te spelen, won mijn reflex het toch van mijn schaakverstand. Mijn tegenstander verkreeg een sterke loper op g7 die uitkeek naar b2 en met paard en Dame ging hij vol in de aanval. Hij ruilde zonder verder na te denken vervolgens zijn paard en sterke loper tegen mijn toren van a1, en won daarbij op het eerste gezicht materiaal omdat ook twee pionnen bij de inboedel betrokken werden. Voor de achteloos kijkende toeschouwer leek dit ook slecht voor mij. Maar vol overgave stortte ik me op een koningsaanval waarbij ik mijn h pion erg snel opspeelde, gecombineerd met een sterk paardenstel en een gerichte loper op h7 bleek dit zwart voor behoorlijk wat problemen te stellen. Natuurlijk waren zijn vrije a en b pion gevaarlijk, maar voor hij hier iets winnend van kon maken was zijn koning vastgepind op h8 en dreigde steeds een vernietigende aftrekaanval. Na ook mijn overgebleven toren in de strijd te gooien op de nu open g lijn gaf hij op.
Tot mijn grote verbazing zag ik ook op bord 3 een Trompkowski op het bord verschijnen, dit keer uit de koker van de tegenstander van Rudsel. De tweede reden om mezelf voor de kop te slaan; als je namelijk ziet dat een speler van de tegenstander het zelf speelt, weet je dat je eigen tegenstander vermoedelijk niet geheel verrast is als die opening op het bord verschijnt. Rudsel had echter beduidend meer moeite ermee, en verbruikte veel tijd om het plan van zijn tegenstander te ontkrachten. Uiteindelijk lukte hem dat wel aan het eind van de avond, en scoorde hij het laatste punt. Op bord 4 invaller Derk die, hoe kan het ook anders, opende met b3. Op één of andere manier lijkt die korte schaak sabbatical Derk erg goed gedaan te hebben, in plaats van vol agressie pogingen te doen de stelling van zijn tegenstander direct te slopen speelt hij het nu erg solide. Won een pion, dreigde door te lopen met zijn d pion, won daarop nog een pion, ruilde vervolgens zoveel mogelijk af om zijn pionnen overwicht nog krachtiger te maken en won zeer overtuigend. Op bord 5 speelde Willem een niet geheel gelukkige partij, waarbij het leek dat zijn loper sterker was dan het paard van zijn tegenstander. Dit kostte hem echter zoveel tijd, dat hij op het eind van de avond in zware tijdnood kwam en door zijn vlag ging. Op bord 6 Hans Uittenbogaard die erg goed uit de opening kwam en, zoals we van Hans gewend zijn dan ook vol voor de koningsaanval ging. De dame van Hans bleek deze avond echter iets té gewillig, en met een over het hoofd gezien vorkje verdween zij geruisloos van het bord. Hans probeerde nog van alles maar de Dame van zijn tegenstander bleek uiteindelijk een stuk sterker dan zijn toren en gezien het feit dat de zwarte koning redelijk veilig stond zat er niet veel meer in de stelling en moest hij uiteindelijk de vlag strijken. Op bord 7 speelde Hans Blokland weer eens zijn geliefde opening, kwam echter een pion achter. Echter; op het moment dat je tegenstander remise aanbiedt met een pion voor ga je er toch eens even goed voor zitten. Is het wel remise? Heb ik iets over het hoofd gezien? Zit er soms iets in? Hans nam hier rustig de tijd voor, maar accepteerde uiteindelijk het remiseaanbod ook in het belang van het team. Op bord 8 tenslotte Harry die na een dramatisch verlopen schaakjaar 2018 langzaam maar zeker weer de weg omhoog aan het vinden is. Hopelijk is hij zijn schaakcrisis te boven. In een goede partij verschalkte hij het paard van zijn tegenstander. Moest het wel even heel nauwkeurig spelen over de e lijn, de penning van zijn paard op e4 oplossend, en vervolgens zo afruilen dat zwart geen enkele gevaarlijke voortzetting meer had. Dat lukte hem ook en een punt was zijn deel.
Kortom, voor de oplettende lezer. Aan het eind van de avond prijkte er een verdiende 5½ – 2½ overwinning op het scorebord. Maar belangrijker nog…
Daarmee is het kampioenschap van CSV R2 een feit!
We zijn niet meer in te halen door onze concurrenten en gaan vol vertrouwen ook onze laatste ronde in.
Op deze plaats wil ik mijn teamleden heel erg hartelijk bedanken voor hun sportiviteit en inzet dit seizoen met als resultaat dit mooie kampioenschap. Roel, Ton, Rudsel, Hans, Willem, Hans en Harry; heel erg bedankt voor een zeer aangename en succesvolle samenwerking. Ook wil ik onze invallers bedanken: Jan-Peter, Marco, Ka Chun en Derk. Zonder jullie inzet waren we nooit zover gekomen.
Ikzelf kijk uit naar volgend jaar, hopelijk wordt het dan net zo’n mooi seizoen in de eerste klasse vol spanning en mooie wedstrijden. Hopelijk met twee CSV-teams al zal het niet bepaald makkelijk zijn volgend seizoen. De eerste klasse is sowieso al een stapje hoger, maar gezien de extra versterkte degradatie uit de Hoofd (voorheen Promotie) klasse zal de tegenstand extra lastig worden.