Vrijdag 20 maart speelden we onze laatste echte uitwedstrijd tegen het derde team van RSR Ivoren Toren in het gebouw van het NIVON in een zijstraatje van de Jonker Fransstraat. Het gebouw heeft tot nog toe de tand des tijds doorstaan, maar door de ervaring wijs geworden had ons team zich met aangepaste kleding voorbereid op zomerse en winterse temperaturen. Dat was niet voor niets want bij binnenkomst was het heet, omdat het daarvoor zo koud was geweest. Dat is toch wat anders dan bij CSV waar het gewoon altijd heet is!

We werden hartelijk ontvangen door de wedstrijdleider Paul Dekker en in het ons bekende zaaltje geleid ver van het schaakgewoel van de interne competitie. Dat gewoel viel nogal mee, waarvoor Paul zich verontschuldigde met de vileine opmerking dat de beide KNSB-teams van RSR de volgende dag speelden. En om maar gelijk met de deur in huis te vallen, dat zit er volgend seizoen nog niet in voor CSV en Paul wreef ons dat nog even flink in met zijn stelling da dit eigenlijk een degradatieduel was. Dat waren voldoende prikkels voor CSV om uit de startblokken te komen. Opnieuw koos onze tegenstander voor een “tactische” opstelling. De spelers met de laagste rating namen plaats aan de borden 1 en 2, terwijl spelers met een hoge rating plaatsnamen aan de borden 7 en 8. Zo’n opstelling getuigt niet direct van een groot zelfvertrouwen, maar is misschien wel realistisch. Het leek er geruime tijd op dat deze tactiek redelijk succesvol was. Op de borden 1 en 5 zag het er goed voor ons uit, maar verder was het toch veel pompen of verzuipen. Toen Roel aan bord 5 onnodig zijn a-pion kwijtraakte, zag het er niet erg best voor ons uit. Aan bord 7 speelde Jaap Rusch met wit tegen Alek Dabrowski, weliswaar met 1985 de hoogste rating houder, maar met 1/2 uit 4 dit seizoen nog niet erg succesvol. Het was een ingewikkelde partij, waarbij wit een pion op e6 forceerde. Zoals Jaap het speelde, bleek die pion niet te houden. Een veeg teken was dat Jaap aanmerkelijk meer tijd gebruikte dan zijn tegenstander. Toen Jaap in het eindspel een tweede pion achterop raakte, was het snel gedaan en werd het om 22.20 uur: 1-0. Inmiddels gloorde er hoop aan bord 4, waar Michael Fung (1898) de degens kruiste met Mark Vermeer (zwart). Mark kwam uit de opening met een sterk loperpaar, een pion minder en meer tijd gebruikt. Hij had duidelijk compensatie voor de pion, zeker toen zijn Torens een ijzersterke positie innamen. Mark veroverde een tweetal pionnen en kwam gewonnen te staan, maar had nog weinig tijd. Hij bracht bekwaam een pion naar de overkant en trok daarmee de stand weer gelijk om 22.40 uur: 1-1. We hoefden niet lang te wachten op de volgende uitslag. Aan bord 1 had Léon Koster met wit al snel een grote voorsprong in ontwikkeling tegen Arend Bongers (1773), die overigens aan een goed seizoen bezig was: 3 uit 5 tegen gemiddeld 1977! Zoals wel vaker gebruikte Léon veel tijd, maar het gevolg was wel dat de zwarte stelling op instorten stond: inactieve Torens, niet gerokeerd. Met verdubbelde witte Torens op de c-lijn en met een inslag Pxh5, gevolgd door Pxg7, maakte Léon een fraai eind aan de ongelijke strijd: om 22.43 uur werd het daarmee: 1-2. Aan bord 8 speelde ons oud-lid Leo de Jager (1924) met wit tegen Paul van der Lee. Het leek mij een ingewikkelde maar gelijk opgaande strijd zonder winstkansen voor Paul. Paul vond dat hij lange tijd slechter had gestaan. Daarom was er geen reden om het remise aanbod van Leo te weigeren: iets na elven dus: 1,5-2,5. Aan de resterende borden was inmiddels grote tijdnood ontstaan. Jan Peter, Roel en Reinoud hadden daar geen last van, maar hun tegenstanders des te meer. Alleen Stefan verkeerde zelf in tijdnood. Jan Peter met wit aan bord 3 tegen Herman Keetbaas (1973) was niet best uit de opening gekomen. Zwart gebruikte veel tijd, terwijl wit vorderingen maakte en goed kwam te staan. Hier kantelde de wedstrijd en trok JP de partij naar zich toe om 23.15 uur: 1,5-3,5. Aan bord 6 werd Reinoud Segers met zwart spelend matchwinnaar tegen Joop Klijn (1867). Aanvankelijk vertrouwde ik het niet zo, maar Reinoud speelde sterk. Ondanks de pion achterstand was hij het die het spel maakte. Reinoud zadelde zijn tegenstander op met een triple pion en wikkelde bekwaam af naar winst: 23.20 uur was de buit binnen: 1,5-4,5. Aan bord 2 had Stefan Tabak zwart tegen Mark Beijen (1825). Zwart stond gedrukt, was minder ontwikkeld en gebruikte veel tijd. Stefan kon zich echter gaandeweg wat ontworstelen aan de druk en creëerde tegenkansen. Het bleef lang onduidelijk, maar gaandeweg kwam ook wit in tijdnood. Materiaalwinst voor zwart bleek niet te voorkomen en dat gaf de doorslag: om 23.25 uur werd het 1,5-5,5. Ten slotte bord 5 waar Roel Trimp met wit speelde tegen Bob Hoos (1883). Roel speelde sterk en gebruikte minder tijd dan zijn tegenstander. Geen vuiltje aan de lucht dus! Tot wit een Paard naar a4 speelde en overzag dat hij daarmee een pion weggaf en na Dxa5 was het alleen nog maar keepen! Bob wist echter zijn materiaalvoorsprong niet verder uit te bouwen en met nog weinig tijd op de klokken werd tot remise besloten. Daarmee was de eindstand op het bord gekomen: 2-6. Inmiddels is duidelijk geworden dat Rokado 1 met 5-3 gewonnen heeft van Spijkenisse 3 en daarmee kampioen (van harte gefeliciteerd!) is geworden en daarmee dus na een jaar terugkeert in de derde klasse van de KNSB (dat scheelt weer een concurrent). De gezamenlijke slotronde van de Promotieklasse is op woensdagavond 1 april bij Charlois Europoort in De Passage, Sliedrechtstraat 71, 3086 JL Rotterdam. Het belooft zeer spannend te worden, omdat nog 5 van de 8 teams in degradatiegevaar verkeren. Wij kunnen echter redelijk ontspannen achter het bord kruipen. Bij ons gaat het er om of we de huidige tweede plek kunnen vasthouden in de zg. thuiswedstrijd tegen Fianchetto 1.